Tussen luiers en cocktails

Ik ben gisteren naar een boekenclub geweest. Nou en, nogal boeiend denk je dan, er bestaan zoveel boekenclubs wie is er nog niet geweest? Nou ik dus. Ik was nog nooit bij een boekenclub geweest. Niet alleen dat, ik kon er helemaal niemand! Dat is voor mij als introvertje een heeeeeele grote stap. Het is niet eens dat ik zo introvert ben, ik kan heel goed small-talk maken. Heb ook meerdere netwerk cursussen gehad en kan best (al vind ik dat zelf) een oppervlakkig gesprekje starten. Het is meer de omgeving en het niet voldoen hieraan dat ervoor zorgt dat ik het moeilijk vind om onbekende situaties aan te gaan. Ik probeerde mij er zelf dan ook van te overtuigen dat ik daar op mijn plek zat. Ik zei ook voor we begonnen tegen mede-kandidaten dat we allemaal een gemeen goed hadden. We vonden het allemaal leuk om eens naar een boekenclub te gaan. Toch was ik in eerste instantie bang om mijn mening te gaan geven. Wat als dit allemaal literaire hoogleraren waren die niks zagen in de visie v

Gisteren schreef ik over de zogenaamde sintstress. De stress van het uitzoeken van cadeautjes en waar je pakjesavond kan gaan vieren. Wat een luxe eigenlijk dat wij ons daar druk over mogen maken. Vandaag ga ik het hebben over een heel ander stukje sintress die eigenlijk nog meesleept naar kerst. Het financiële gedeelte. Sinterklaas en Kerst vieren kost geld. Veel geld. Sinds kort spaar ik dan ook weer koopzegels. Dit is een makkelijke manier om geld opzij te zetten. Op een spaarrekening of in een potje is het toch makkelijk om geld te pakken voor als je het nodig hebt. Spaarzegels inleveren kost dan net weer een extra stapje om het te bewaren. Ik deed dit voorheen ook al vaker om zo te sparen voor cadeautjes. Ik begon hiermee in 2012. 2011 was namelijk een jaar vol met andere stress. Ik woonde in mijn eigen flatje en kreeg de eerste jaarafrekening van de energiemaatschappij. Ik weet het gehele bedrag niet meer, maar het was meer dan 1000 euro. Daar schrik je eventjes van. Ik beta

Ja ja mensen, de goed heiligman is weer in Nederland. Na weer een hoop problemen is hij dan toch afgelopen zaterdag aangekomen. Aldus het Sinterklaasjournaal. Wij hadden het natuurlijk al lang zien aankomen dat hij toch komt. In september werd zijn komst al voorbereid door al het snoepgoed in de winkels uit te stallen. Voor wie niet kan wachten op al dat lekkers staat er dan bij. Ja leuk hoor, maar volgens bij ik een van de enige mensen in ons landje die niet van kruidnoten houd. Ook niet met allemaal vreemde smaakjes erop. Speculaas hoeft ook niet per se (tenzij op een lekker zacht broodje met roomboter). Voor de marsepein mag je me trouwens wel wakker maken, wel een beetje jammer dat die zo duur is. Gelukkig dan maar dat de kerstkoekjes ook al een display hebben, gaan we daar maar voor. Als dit zo door gaat hebben we met nieuwjaar al paaseieren in de schappen en kunnen we het hele jaar door lekker snoepen met zijn allen. Ik persoonlijk vind het een beetje jammer dat alles zo vervro

Zoals jullie weten stond ik pas geleden op een rommelmarkt met best veel spulletjes. Helaas had ik erna nog veel spullen over. Het was eigenlijk een beetje een flopje. Dat geeft echter niet. Ik had wat kleren mee gegeven aan de voedselbank en goedkope spulletjes meegegeven aan mensen van terresd'homme (Of hoe je dat ook schrijft). Nu had ik nog veel speelgoed over. Vooral ook spelletjes en leesboeken die eigenlijk nog vrijwel nieuw zijn. Wat kon ik ermee doen? Jaren geleden had ik het financieel niet breed. Door diverse (menselijke) fouten bij instanties zat ik ineens in de knoei. Dat zo rond november. Om mijn hoofd recht te kunnen houden tegenover andere heb ik met mijn studentenkrediet een goedkope lening afgesloten. Ik heb hiermee cadeautjes voor mijn kinderen kunnen kopen. Best erg als je dat moet doen. Met dit in mijn achterhoofd en het feit dat goede karma altijd prettig is ging ik op zoek naar een speelgoedbank. Een speelgoedbank heb ik niet gevonden. Gratis op Facebook

Iedereen wordt uiteindelijk veroordeeld. Op wat voor een manier dan ook. Wil je dat eens eerder meemaken en heel bewust, dan moet je op een rommelmarkt in een klein dorp gaan staan. Dit heb ik afgelopen zondag gedaan. Jeetje, iedereen heeft overal een mening over. Je staat daar met je spulletjes uitgestald, Spulletjes waar je hard voor heb moeten werken en sparen, en je probeert daar een prijs aan te geven. Vooraf uiteraard eens op marktplaats rondgeneusd over hoeveel dingen kunnen kosten. Helaas is een rommelmarkt geen marktplaats en is twee euro voor een paar schoenen die alleen al in de kast hebben gestaan te duur. Zo ook een digitaal hondje wat Joni probeerde te verkopen. Het ding kan niet veel en was een miskoop van haar. Ze vroeg er twee euro voor. Nee nee zei een moeder tegen haar dochtertje, ik hoef geen rotzooi meer in huis. Daar sta je dan als twaalfjarige, met speelgoed wat je ooit zelf leuk vond op die leeftijd, gekocht met je verjaardagsgeld na maanden kijken in de win

... Je flesvoeding geeft ... Je borstvoeding geeft ... Je verse fruit/groente hapjes maakt ... Je potjes fruit/groente hapjes geeft ... Je een eigen merk kinderstoel gebruikt ... Je een stokke tripp trapp stoel gebruikt ... Je geen kinderstoel gebruikt ... Je een kinderstoel gebruikt ook maar een uur voor je baby 6 maanden is ... Je wacht tot je baby precies 6 maanden is met een kinderstoel te gebruiken ... Je nog langer wacht tot je een kinderstoel gebruikt ... Je davitamon vitamientjes geeft  ... Je andere vitamientjes geeft ... Je geen vitamientjes geeft ... Je een bepaald merk kunstvoeding geeft ... Je opvolgmelk geeft ... Je alleen kunstvoeding 1 geeft en geen opvolgmelk ... Je baby/kinderen bij je in bed/co-sleeper slapen ... Je baby in zijn eigen bedje bij jou op de kamer slaapt ... Je baby in zijn eigen bedje op zijn eigen kamer slaapt ... Je een dr brown fles gebruikt ... Je een andere soort fles gebruikt ... Je rijstbloempap geeft in de laatste fles ...

Aan alle nieuwe papa's en vooral mama's welkom bij de koude koffie club. Serieus, al 12 jaar lang zo ongeveer heb ik geen tijd meer gehad om mijn koffie direct op te drinken. Het ergste is nu dat wanneer ik er wel tijd voor heb (wat bijna nooit gebeurt) Mijn keel er helemaal niet meer tegen kan. Ik moet zelfs mijn thee en koffie eerst laten afkoelen anders verbrand ik me. Dit is eigenlijk een beetje absurd denk je dan. Dat klopt, dat is het eigenlijk ook wel. De baby gaat voor, voor alles en dus ook voor koffie. Hetzelfde gebeurd een beetje met eten. de meeste dagen eet ik niet voor half tien (en dan is het vroeg) Ik probeer het wel eens, maar mijn lichaam is er zo aan gewend dat ik het gewoon niet weg krijg. Ik heb dat altijd wel een beetje gehad. Een aversie naar eten. De laatste keer dat ik echt een echt ontbijt heb gehad was ergens in groep 7, denk ik. Het was een boterham met chocopasta en een beker chocomel. Dan denk je, boh best veel chocolade, ja dat klopt. Dat