De koude koffie club

Aan alle nieuwe papa's en vooral mama's welkom bij de koude koffie club.

Serieus, al 12 jaar lang zo ongeveer heb ik geen tijd meer gehad om mijn koffie direct op te drinken. Het ergste is nu dat wanneer ik er wel tijd voor heb (wat bijna nooit gebeurt) Mijn keel er helemaal niet meer tegen kan. Ik moet zelfs mijn thee en koffie eerst laten afkoelen anders verbrand ik me. Dit is eigenlijk een beetje absurd denk je dan. Dat klopt, dat is het eigenlijk ook wel.
De baby gaat voor, voor alles en dus ook voor koffie.
Hetzelfde gebeurd een beetje met eten. de meeste dagen eet ik niet voor half tien (en dan is het vroeg)
Ik probeer het wel eens, maar mijn lichaam is er zo aan gewend dat ik het gewoon niet weg krijg.


Ik heb dat altijd wel een beetje gehad. Een aversie naar eten. De laatste keer dat ik echt een echt ontbijt heb gehad was ergens in groep 7, denk ik. Het was een boterham met chocopasta en een beker chocomel. Dan denk je, boh best veel chocolade, ja dat klopt. Dat dacht mijn maag dus ook en gooide het er weer uit. Meteen had ik dan ook een probleem met eten in de ochtend.
Ik heb het nog wel eens vaker geprobeerd, om direct na het opstaan te ontbijten. Veelal met hetzelfde resultaat. Het vervelende is dus dat ik iedere dag, en dan ook echt iedere dag, wakker word met honger. Het probleem is dus dat zodra ik aan eten denk meteen misselijk ben. Dus dan nemen we een koffie. Om de maag te vullen en wakker te worden.
Ik ben zo'n persoon die echt chagrijnig word als ze honger heeft. Ik sta dus nooit                                    goed gehumeurd op. Pas als mijn eerste koffie op is voel ik mij een beetje mens.

Tegenwoordig is dat ook een beetje een geniet momentje aan het worden. Een momentje eventjes voor

mij alleen. In het boek eat, pray, love noemen ze het de kunst van het niks doen. Voor de rest een saai boek en een bagger film, maar dat heb ik ervan over gehouden. De kunst van het niks doen. Op mijn instagram zie je de foto's wel eens voorbij komen. Van mijn mooie kop en schoteltje met iedere keer een andere soort thee. Of een nieuwe beker met een nieuwe smaak koffie. zo'n momentje gebeurd ook altijd in een paar stappen. Eerst op het internet kijken, of in de winkel, naar iets nieuws (tijdens mijn momentje uiteraard, beetje een cirkel). Dan moet je gaan wachten tot het aankomt. Tijdens het uitpakken eventjes je terug trekken. Het klinkt misschien stom, maar probeer er eventjes bij stil te staan. Zo had ik gisteren een nieuwe soort dolce-gusto koffie geprobeerd. Voor Yorick was dit gewoon koffie. Voor mij was dit afzoeken naar een nieuwe smaak, ellende bij het proberen een account aan te maken op de website, een andere website zoeken, bestellen, ontvangen en open maken.

Helemaal leuk als er speciale dingetjes bijzitten. Gisteren toevallig drie kleine peperkoekjes van een voor mij onbekend merk. Klinkt stom, maar ik vind zo'n dingen leuk. Dan komt natuurlijk het uitproberen. Dat probeer ik zo leuk mogelijk te doen. Niet gewoon in een oude mok met tukjes uit aan tafel. Nee, dat moet dan ik een mooi kopje. Gewoon om het even speciaal te maken. De perfume genie (een belachelijk duur electrisch geurding van de rituals die ik alleen maar heb omdat ik hem mocht testen maar het momentje even specialer maakt) gaat aan, misschien probeer ik te bloggen (zoals nu) of een boekje te lezen, of naar Link te kijken die op zijn speelkleed bezig is (ook nu, ik kan multitasken haha). Gewoon even gedachten op nul en even bezig zijn in het moment.

Nu klink ik wel echt een beetje als een hippie, maar geloof me, het werkt best wel. Tot er natuurlijk weer tussenkomt. Dan gaat de deurbel (meestal met een pakketje voor buren tien huizen verder), poept de baby, belt iemand, komen de kinderen thuis, valt er iets, of wat dan ook.
Dan zuchten we eens diep, zetten het kopje neer en gaan weer door. Om een half uur later het koude spul maar even achterover te gieten.

Maar die drie minuten rust neemt niemand je meer af!

En die Jack&coke in het gras bij pinkpop ook niet natuurlijk :p