Even voorstellen

Laat ik maar beginnen met mij voor te stellen. Mijn naam is Anouk en momenteel voel ik mij ergens
drijven tussen luiers en cocktails. Ik ben mama van vier (Jawel echt vier!).
Joni is momenteel 12 en begint te puberen. Dit is leuk, dit is nieuw, dit is een geweldige fase die ze nu in gaat, nee echt, ik meen het. Alles heeft wel wat en puber zijn heeft meer. soms botst het, soms mag ik haar kleren uitzoeken voor een schoolfeest.
Zoey is 10 en apart. Zoey is Zoey zeg ik altijd en dat klopt ook. Niemand is zoals haar. Een uitdaging dat wel, vooral als iets loopt zoals het altijd loopt. Is ze autistisch? nee, maar dat hoeft van mij ook niet. Heeft ze vele issues? ja dat wel, hoeft van mij ook niet maar daar dat is nou eenmaal Zoey.
Lily is 8 en een diva. Nee komt niet voor in haar vocabulaire, als je het zegt verstaat ze het namelijk niet. Met uitzondering dan van de keren dat ze boos wordt of gaat huilen. Lily doet waar ze zin in heeft en is vergeetachtig. Helaas dan altijd de dingen die ze moet doen die vergeten worden en nooit bijvoorbeeld waar de koekjes liggen.
Link is 3 maanden. Yup een baby. En een jongen. Is het wennen? Een vraag die ik regelmatig krijg is, is een jongensbaby nu anders dan een meisjesbaby? Tja, het het eet, poept en slaapt dus nee, eigenlijk niet. Het is eigenlijk een hele lieve baby. Hij lacht veel, slaapt lief door de nacht (al sinds 7-8 weken!!!) en is beweeglijk. Heel beweeglijk. In de buik al, hij is mijn kleine ADHD baby. Oja en de naam natuurlijk. Ja ik ben een gigantische nerd, nee ik heb niet naar een karakter uit een spelletje genoemd. Ik was dus druk bezig met alle seizoenen van greyś anatomy aan het kijken. in de afleveringen waar er een familie is met een hart ziekte komt een jongetje voorbij met de naam Link. ok, dat ie ook in een spelletje zit is erg leuk, maar ik vond het gewoon echt een leuke naam.

Deze kindjes deel ik samen met mijn vriendje/partner/steun&toeverlaat Yorick. Yorick is een jaar jonger als mij en dus ga ik zijn leeftijd lekker niet vertellen :p.
Bij mijn Yorick kan ik voor alles terecht. En dan ook echt voor alles. Zonder hem zou ik niet kunnen. Ook al mag hij dan best een vaker een bosje bloemen kopen. aangezien ik er 2 in de laatste 5,5 jaar heb gehad.

Maar goed dat is dus mijn gezinnetje. Afgezien van de vissen van Zoey die ik verzorg en een gerbil, die de mascotte van de explorers van Yorick is, en nu al twee jaar tijdelijk bij ons thuis staat.

Verder is er niet veel te vertellen. Ik ben moeder, begin met een blog en voor de rest doe ik niet veel. Maak genoeg mee, dat wel. Erger mij aan alles wat los en vast zit. Zit in een burn-out en een postnatale depressie. Dat dan weer wel. Heb genoeg meegemaakt, dat dan ook weer. Veel positief, meer negatief.
Genoeg te delen met de wereld dus.

oh shit, bijna vergeten. De titel van het blog. Dus..... ik was 22 toen ik zwanger raakte van Joni (en nu weet iedereen hoe oud ik ben haha) en 23 toen ik bevallen was. Ik woonde pas samen met haar papa en had het de eerste drie maanden helemaal niet door. Aangezien ik jonger was dan de meeste mama's en eigenlijk nog volop in mijn op-stap-gaan fase zat voelde ik mij zoekend naar een balans tussen de cocktail in het weekend en de luiers die ineens in mijn leven waren gekomen. Dat gevoel is eigenlijk nooit weg gegaan. De balans zijn we nog aan het zoeken. De luiers zijn er volop en de cocktails komen wel weer.

Veel liefs,

Anouk