Ja ja mensen, de goed heiligman is weer in Nederland. Na weer een hoop problemen is hij dan toch afgelopen zaterdag aangekomen. Aldus het Sinterklaasjournaal. Wij hadden het natuurlijk al lang zien aankomen dat hij toch komt. In september werd zijn komst al voorbereid door al het snoepgoed in de winkels uit te stallen. Voor wie niet kan wachten op al dat lekkers staat er dan bij. Ja leuk hoor, maar volgens bij ik een van de enige mensen in ons landje die niet van kruidnoten houd. Ook niet met allemaal vreemde smaakjes erop. Speculaas hoeft ook niet per se (tenzij op een lekker zacht broodje met roomboter). Voor de marsepein mag je me trouwens wel wakker maken, wel een beetje jammer dat die zo duur is. Gelukkig dan maar dat de kerstkoekjes ook al een display hebben, gaan we daar maar voor. Als dit zo door gaat hebben we met nieuwjaar al paaseieren in de schappen en kunnen we het hele jaar door lekker snoepen met zijn allen.
Ik persoonlijk vind het een beetje jammer dat alles zo vervroegd wordt. Hier en daar hoor ik gemompel over Amerikaanse praktijken. Toch niet helemaal waar. Daar is niets van kerst te vinden tot de dag na thanksgiving. Je weet wel, de black friday die wij slapjes proberen na te doen. Dan pas komen de kerstartikelen. Dan pas gaan mensen de kerstboom opzetten (en dan is het daar ook al vroeg!) en dan komen ook de aanbiedingen. Ik weet toen ik klein was dat mijn moeder vertelde dat er een vrouw had geklaagd over het vroegtijdig uitstallen van kerstartikelen. Dat dit pas mocht na sinterklaas. Op 6 december werden dan alle etalages veranderd van sint naar kerst. Dit was omdat kinderen anders minder zouden geloven in sinterklaas en men bang was dat de traditie zou weg gaan. Nu zijn mensen zo bezig men hoe het gevierd moet worden dat de geloofwaardigheid voor de kinderen steeds minder wordt en de winkeliers van ellende de versiering maar overslaan en door gaan naar kerst. Zelfs de intocht moest omlopen vanwege demonstranten. Lily zag het en vond het zielig voor de kinderen die daar al lang in de kou stonden te wachten. Sta daar dan eventjes bij stil. Mensen van beide kanten!
Maar eigenlijk is dat niet de stress waar ik voor wilde gaan, want met het vroeg verschijnen van de zoetigheden komt er nog een vraag naar boven. Niet bij mij, maar bij alle oma's, opa's, ooms, tantes en vanalles daartussen en omheen....Wat willen de kinderen voor sinterklaas? Het liefst alles verlanglijstjes al drie weken van te voren met prijsopgaaf per winkel binnen een bepaald vastgesteld budget voor (nu vier) alle kinderen en jezelf (en dan ook even de verjaardag er nog bij). Dat is mijn stress. Jaar op jaar en keer op keer. Niet alleen met sinterklaas, maar ook verjaardagen en communies.
In principe is het heel logisch want iedereen wil de kinderen graag iets kopen. Het eerste wat ik dan altijd zeg is geen chocolade letters. Ik vind deze zelf leuk om te kopen en als ik het niet zeg hebben ze er ieder vier en kunnen ze volgend jaar zo weer in gepakt worden omdat ze niet op gaan in een jaar tijd. Ze verdwijnen dan in de snoeplaatjes tussen de paashaasjes, kerstchocolade, uitdeelzakjes en gekochte snoepjes. Dan mogen ze er al iedere dag iets uit nemen trouwens.
Het volgende is, ik zal het ze vragen. Nu vertellen mijn kinderen vaker wat ze leuk vinden en graag willen hebben, maar dit veranderd zo snel als het weer dus gaan we weer opnieuw lijstjes maken. Wat handig is, bij bol.com kan iedereen op een account een eigen verlanglijstje maken. Daarna gaan we googlen en aanbiedingen langs om alles te kunnen vinden. Iedereen wil natuurlijk iets speciaals kopen. Het eerste kerstpakje, de eerste kerstbal, een mooie ketting of iets anders wat ze hun hele leven bij zich kunnen dragen. Dit is onmogelijk om te doen.
Dan gaan we door naar het speelgoed. Een voorbeeldje, Lily vind lego friends leuk, iedereen weet dat en wil dat kopen, gevolg Lily krijg vier dozen lego friends. Dus dan moet je gaan schipperen. Ook andere kleine dingetjes er nog bij. Dam begint het rekenen pas echt. Tussendoor komt mevrouw met steeds nieuwe dingen die ze wil hebben en andere dingen (die je al gekocht hebt) die ze eigenlijk minder leuk vind. Het vervelende is dat ik altijd al zo aan het puzzelen ben voor anderen dat hun lijstjes helemaal compleet zijn en ik zelf niet meer weet wat ik kan kopen.
Meestal komt dit gelukkig toch nog goed. Wat trouwens ook een vervelende bijkomstigheid is, is dat iedereen evenveel cadeautjes krijgt voor eenzelfde bedrag. Meestal vul ik dit aan met kleine dingetjes zoals een potje nagellak of iets dergelijks. Niet alleen de grote cadeautjes zijn vervelend. Ook die schoencadeautjes.
In mijn optiek zijn schoencadeautjes goedkoop prulletjes. Ik vind het dan ook vreemd dat er schoencadeautjes bestaan van 20 euro. Dat is in mijn ogen al bijna een groot cadeau. Het eraan denken ik ook altijd een dingetje. Vaker wel dan niet moet ik nog eens naar beneden als ik al lekker in bed lig om die schoentjes weer te vullen. Het is ook wel eens voorgekomen dat ik ze expres boven hield om ze in de ochtend nog even snel te vullen met wat pepernoten en de wortels weer in de koelkast te mikken of brieven in een doosje in de kast te proppen.
Dan komen er de surprises voor school. 7,50 voor een surprise is best veel geld waar je eigenlijk niet iets voor kan kopen. Het knutselen is altijd een ellende. Ze willen vanalles waardoor het niet lukt en jij de avond ervoor nog een unicorn zit te maken. Ook willen ze al beginnen voor ze uberhaupt een cadeautje hebben voor erin en lijken ze niet te snappen dat na drie weken in een doos vol krantensnippers de pepernoten echt niet meer lekker zijn.
Als laatste is er nog een dingetje. Waar en wanneer ga je het vieren?! en hoe natuurlijk ook. Geloven ze nog? Ja ook al is Lily al 9 en zit ze in groep 5 gelooft ze nog in de sint. Wel met een beetje twijfel dus ik denk dat het haar laatste keer zal zijn, maar alles moet dus nog top secret blijven.
Met kerst is dit trouwens altijd hetzelfde gedoe. Iedere familie heeft zo zijn eigen tradities. Zo doen we met de familie van Yorick surprises (vanaf 12 jaar mogen de kinderen mee doen) en doen we met mijn familie voor iedereen cadeautjes kopen. dan willen we zelf ook nog wat doen gewoon als gezinnetje en vraagt mijn vader ook al wat we doen met sinterklaas (tja gescheiden ouders). Dus op zaterdag 1 december komt mijn moeder met haar vriend en mijn zus. Op zondag 2 december komen de van de morteltjes. Op woensdag 5 december vieren we pakjesavond thuis. Dan nog twee weken later mijn verjaardag, tussen door die van mijn schoonvader, daarna iedereen weer af gaan voor kerst en natuurlijk voor nieuwjaar te wensen. In januari zijn geen verjaardagen en eigenlijk is iedereen wel een beetje dankbaar voor.
Is het dan allemaal stress? Nee alleen de opbouw er naar toe eigenlijk. De glinstertjes in hun ogen maakt het het allemaal waard. De schrik als de buurman op de deur klopt, het gescheur van het inpakpapier, het genieten van al het lekkers op tafel en de dankbaarheid naar de goede sint toe. Toch weer magisch ieder jaar opnieuw.
En geef toe, zo'n klein schoentje is toch super schattig!
Ik persoonlijk vind het een beetje jammer dat alles zo vervroegd wordt. Hier en daar hoor ik gemompel over Amerikaanse praktijken. Toch niet helemaal waar. Daar is niets van kerst te vinden tot de dag na thanksgiving. Je weet wel, de black friday die wij slapjes proberen na te doen. Dan pas komen de kerstartikelen. Dan pas gaan mensen de kerstboom opzetten (en dan is het daar ook al vroeg!) en dan komen ook de aanbiedingen. Ik weet toen ik klein was dat mijn moeder vertelde dat er een vrouw had geklaagd over het vroegtijdig uitstallen van kerstartikelen. Dat dit pas mocht na sinterklaas. Op 6 december werden dan alle etalages veranderd van sint naar kerst. Dit was omdat kinderen anders minder zouden geloven in sinterklaas en men bang was dat de traditie zou weg gaan. Nu zijn mensen zo bezig men hoe het gevierd moet worden dat de geloofwaardigheid voor de kinderen steeds minder wordt en de winkeliers van ellende de versiering maar overslaan en door gaan naar kerst. Zelfs de intocht moest omlopen vanwege demonstranten. Lily zag het en vond het zielig voor de kinderen die daar al lang in de kou stonden te wachten. Sta daar dan eventjes bij stil. Mensen van beide kanten!Maar eigenlijk is dat niet de stress waar ik voor wilde gaan, want met het vroeg verschijnen van de zoetigheden komt er nog een vraag naar boven. Niet bij mij, maar bij alle oma's, opa's, ooms, tantes en vanalles daartussen en omheen....Wat willen de kinderen voor sinterklaas? Het liefst alles verlanglijstjes al drie weken van te voren met prijsopgaaf per winkel binnen een bepaald vastgesteld budget voor (nu vier) alle kinderen en jezelf (en dan ook even de verjaardag er nog bij). Dat is mijn stress. Jaar op jaar en keer op keer. Niet alleen met sinterklaas, maar ook verjaardagen en communies.
In principe is het heel logisch want iedereen wil de kinderen graag iets kopen. Het eerste wat ik dan altijd zeg is geen chocolade letters. Ik vind deze zelf leuk om te kopen en als ik het niet zeg hebben ze er ieder vier en kunnen ze volgend jaar zo weer in gepakt worden omdat ze niet op gaan in een jaar tijd. Ze verdwijnen dan in de snoeplaatjes tussen de paashaasjes, kerstchocolade, uitdeelzakjes en gekochte snoepjes. Dan mogen ze er al iedere dag iets uit nemen trouwens.Het volgende is, ik zal het ze vragen. Nu vertellen mijn kinderen vaker wat ze leuk vinden en graag willen hebben, maar dit veranderd zo snel als het weer dus gaan we weer opnieuw lijstjes maken. Wat handig is, bij bol.com kan iedereen op een account een eigen verlanglijstje maken. Daarna gaan we googlen en aanbiedingen langs om alles te kunnen vinden. Iedereen wil natuurlijk iets speciaals kopen. Het eerste kerstpakje, de eerste kerstbal, een mooie ketting of iets anders wat ze hun hele leven bij zich kunnen dragen. Dit is onmogelijk om te doen.
Dan gaan we door naar het speelgoed. Een voorbeeldje, Lily vind lego friends leuk, iedereen weet dat en wil dat kopen, gevolg Lily krijg vier dozen lego friends. Dus dan moet je gaan schipperen. Ook andere kleine dingetjes er nog bij. Dam begint het rekenen pas echt. Tussendoor komt mevrouw met steeds nieuwe dingen die ze wil hebben en andere dingen (die je al gekocht hebt) die ze eigenlijk minder leuk vind. Het vervelende is dat ik altijd al zo aan het puzzelen ben voor anderen dat hun lijstjes helemaal compleet zijn en ik zelf niet meer weet wat ik kan kopen.
Meestal komt dit gelukkig toch nog goed. Wat trouwens ook een vervelende bijkomstigheid is, is dat iedereen evenveel cadeautjes krijgt voor eenzelfde bedrag. Meestal vul ik dit aan met kleine dingetjes zoals een potje nagellak of iets dergelijks. Niet alleen de grote cadeautjes zijn vervelend. Ook die schoencadeautjes.
In mijn optiek zijn schoencadeautjes goedkoop prulletjes. Ik vind het dan ook vreemd dat er schoencadeautjes bestaan van 20 euro. Dat is in mijn ogen al bijna een groot cadeau. Het eraan denken ik ook altijd een dingetje. Vaker wel dan niet moet ik nog eens naar beneden als ik al lekker in bed lig om die schoentjes weer te vullen. Het is ook wel eens voorgekomen dat ik ze expres boven hield om ze in de ochtend nog even snel te vullen met wat pepernoten en de wortels weer in de koelkast te mikken of brieven in een doosje in de kast te proppen.Dan komen er de surprises voor school. 7,50 voor een surprise is best veel geld waar je eigenlijk niet iets voor kan kopen. Het knutselen is altijd een ellende. Ze willen vanalles waardoor het niet lukt en jij de avond ervoor nog een unicorn zit te maken. Ook willen ze al beginnen voor ze uberhaupt een cadeautje hebben voor erin en lijken ze niet te snappen dat na drie weken in een doos vol krantensnippers de pepernoten echt niet meer lekker zijn.
Als laatste is er nog een dingetje. Waar en wanneer ga je het vieren?! en hoe natuurlijk ook. Geloven ze nog? Ja ook al is Lily al 9 en zit ze in groep 5 gelooft ze nog in de sint. Wel met een beetje twijfel dus ik denk dat het haar laatste keer zal zijn, maar alles moet dus nog top secret blijven.
Met kerst is dit trouwens altijd hetzelfde gedoe. Iedere familie heeft zo zijn eigen tradities. Zo doen we met de familie van Yorick surprises (vanaf 12 jaar mogen de kinderen mee doen) en doen we met mijn familie voor iedereen cadeautjes kopen. dan willen we zelf ook nog wat doen gewoon als gezinnetje en vraagt mijn vader ook al wat we doen met sinterklaas (tja gescheiden ouders). Dus op zaterdag 1 december komt mijn moeder met haar vriend en mijn zus. Op zondag 2 december komen de van de morteltjes. Op woensdag 5 december vieren we pakjesavond thuis. Dan nog twee weken later mijn verjaardag, tussen door die van mijn schoonvader, daarna iedereen weer af gaan voor kerst en natuurlijk voor nieuwjaar te wensen. In januari zijn geen verjaardagen en eigenlijk is iedereen wel een beetje dankbaar voor.
Is het dan allemaal stress? Nee alleen de opbouw er naar toe eigenlijk. De glinstertjes in hun ogen maakt het het allemaal waard. De schrik als de buurman op de deur klopt, het gescheur van het inpakpapier, het genieten van al het lekkers op tafel en de dankbaarheid naar de goede sint toe. Toch weer magisch ieder jaar opnieuw.
Reacties
Een reactie posten