Doorgaan naar hoofdcontent

Van ruilen komt geen huilen

Zoals jullie weten stond ik pas geleden op een rommelmarkt met best veel spulletjes. Helaas had ik erna nog veel spullen over. Het was eigenlijk een beetje een flopje. Dat geeft echter niet. Ik had wat kleren mee gegeven aan de voedselbank en goedkope spulletjes meegegeven aan mensen van terresd'homme (Of hoe je dat ook schrijft). Nu had ik nog veel speelgoed over. Vooral ook spelletjes en leesboeken die eigenlijk nog vrijwel nieuw zijn. Wat kon ik ermee doen?

Jaren geleden had ik het financieel niet breed. Door diverse (menselijke) fouten bij instanties zat ik ineens in de knoei. Dat zo rond november. Om mijn hoofd recht te kunnen houden tegenover andere heb ik met mijn studentenkrediet een goedkope lening afgesloten. Ik heb hiermee cadeautjes voor mijn kinderen kunnen kopen. Best erg als je dat moet doen. Met dit in mijn achterhoofd en het feit dat goede karma altijd prettig is ging ik op zoek naar een speelgoedbank.

Een speelgoedbank heb ik niet gevonden. Gratis op Facebook vind ik overigens ook geen optie. Dan weet je niet of iemand het echt nodig heeft, of gewoon gierig is. De kringloopwinkel denk je dan. Alleen vind ik kringloopwinkels meestal best wel prijzig. Uiteraard kan iedereen hier spulletjes kopen. Dit resulteert in een run op dure spullen die mensen goedkoop op de kop kunnen tikken bij de kringloop en dan via marktplaats weer verkopen. Dit is ook niet wat ik wil. Ik wilde namelijk echt mensen helpen. Na een beetje zoeken kwam ik iets tegen wat een ruilwinkel heet.

Vanochtend mijn spulletjes in de auto geladen en mensen, ik ben lid van de ruilwinkel. Het is best een leuke ervaring om eens te doen. Ik kreeg een pasje met barcode en werd dus ook echt lid. Van de mevrouw aan de balie kreeg ik een nummertje en mocht ik wachten bij de inname balie. Hier was een grote tafel en er liep een stagiaire rond die mensen van koffie voorzag. Het was eigenlijk een echt gezellige bedoeling. Een mevrouw had vier bordjes mee genomen om in te leveren, maar nadat ze aan de beurt was geweest bleef ze nog aan tafel zitten om gezellig te kletsen met een andere mevrouw.

Zoiets stond ook op de Facebook pagina of website van de winkel. Dat het niet alleen een winkel is, maar ook een ontmoetingsplek voor buurtgenoten. Naast spullen bieden ze ook diensten aan. Of nou ja, de winkel bemiddeld in diensten. Hiervan hingen kaartjes op aan de wand. Iemand die op honden past, iemand die je ramen lapt of iemand die een wasje strijk doet. Je kan ook diensten aanvragen. Dit alles gaat voor punten. Als je een dienst doet voor een ander krijg je hier punten voor, als je een dienst aan neemt lever je er punten voor in.

De ruilwinkel heeft namelijk een heel mooi systeem. Ze werken niet met geld, maar met punten. Alle producten en diensten kosten punten. Alles wat je inlevert en doet levert punten op. Dit is wel echt super leuk dus. Mensen die het niet breed hebben kunnen andere helpen en hiervan kunnen ze spullen/kleding kopen.

Overigens krijg je niet zomaar punten voor spullen die je inlevert. De spullen worden "getaxeerd" en de punten worden bepaald. Dit wordt elektronisch vastgelegd door het scannen van streepjescodes. De code wordt meteen op het product geplakt. De spullen gaan de winkel in en dan is het wachten. Als iemand jouw spulletjes koopt krijg je de punten er automatisch bij. Je producten staan namelijk ook op je pasje. Als binnen vier weken niemand de spullen koopt mag je ze weer ophalen of ze worden gedoneerd aan een goed doel. Dan kun je dus helemaal mensen blij maken.

Ik had echter een beetje geluk (kijk daar is de karma al) want voor alle kinderboekjes die er uitzagen als nieuw en al het nieuwe/complete speelgoed ging naar de kerstactie. De kerstactie is voor kinderen van gezinnen die het financieel niet zo breed hebben. Er worden pakketjes gemaakt van de ingeleverde goederen. De winkel betaald dit uit een speciaal fonds. Daarom krijg je direct de punten hiervoor, de winkel koop namelijk jouw spulletjes direct. Ik vind dit toch zo mooi. Dat je weet dat mensen en vooral kinderen die het moeilijk hebben jouw spulletjes krijgen.

Dus misschien een beetje een aanmoediging. Ga eens in de buurt kijken of er zoiets bestaat, zoek in de kelder/zolder/opslag/wat dan ook en ga de spullen ruilen. Ook niet onbelangrijk, neem dingen mee. Al zie je niets iets wat je nodig hebt, koop het gewoon. Laat iemand even jouw ramen lappen of jouw hond uitlaten. Zo kunnen die mensen ook weer vooruit en het kost je helemaal niks. Alleen meuk waar je toch niets mee doet. Vooral nu in deze dure tijden, waar iedereen andere zo graag blij maakt. Of ga naar een prijsmepper/action/oompje-aliexpress en koop voor vijf euro een hoop spulletjes. Want zelfs dat kunnen sommige mensen niet missen.

Op deze manier komt van ruilen toch echt geen huilen. Ok, misschien een beetje van geluk.


Reacties

Populaire posts van deze blog