Hoe gaat het nu met iedereen in het gezinnetje. Bij even voorstellen kun je lezen hoe ik mij en mijn gezin voorstel, maar hoe gaat het nu met iedereen?
Beginnen bij Joni. Zij zit in de brugklas en had er in het begin wat moeite mee. Ze moest ineens huiswerk gaan maken en leren. Iets wat ze voorheen nooit hoefde te doen op de basisschool. Ook van de vrijheid moest ze even wennen. Zo zat ze opeens in de stad op een moment dat dit niet helemaal de bedoeling was. Je merkt wel dat ze pas 12 is. Zo wilde ze ook graag een vitamini, omdat ze zo schattig zijn en geeft ze haar geld uit aan schoolspulletjes en frutseltjes. De kamer is zoals bij een puber zich behoord, een enorme bende. Ik spoor haar aan op te ruimen en krijg terug te horen dat ik dan maar de deur dicht moet doen, dan heb ik er geen last van. Haar punten zijn uitmuntend. Wij zitten dan ook met het probleem dat mevrouw liever havo wil gaan doen vanwege vriendinnen en makkelijkheid, terwijl ze eigenlijk heel erg goed het vwo zou kunnen halen. Daar moeten we nog wat praatjes over houden.
Zoey...Zoey is Zoey zoals altijd. Wij hebben wat schema-tjes opgehangen zodat ze makkelijk kan zien wanneer ze welk huiswerk nodig heeft, ze kan afspreken en welke klusjes gedaan moeten worden. Zij kan zich hierin heel erg goed vinden. Op school doet ze het goed. Ze heeft vaak het gevoel genegeerd te worden door haar klasje, wat niet leuk is, maar de kinderen vinden haar echt leuk. Ze moet alleen wat meer van zichzelf laten zien in plaats van grapjes proberen te maken. Ze is aan het beginnend te puberen. Alles is een discussie en bij alles benadelen wij haar uiteraard. Wat op zich best moeilijk is, dit doen we namelijk ook al bij Joni. Ze vind het erg leuk op haar scoutinggroep bij de gidsen. Ze weet nu al dat ze mee op zomerkamp gaat en wilt graag meedoen aan de regionale scouting wedstrijden. Het enige probleem hierbij is, is dat dit tegelijk valt met haar verjaardag en Moederdag, dus ze weet het nog niet helemaal. Van mij hoeft ze niet perse thuis te blijven als ze liever iets leuks voor haarzelf gaat doen. Wat op zich grappig is, want als Yorick er niet zou zijn zou ik boos worden, maar goed.
Onze diva Lily. Ons lieve treuzelkontje. Doorwerken staat niet in haar woordenboek. Ze is zo snel afgeleid, aan de ene kant poepie vervelend en aan de andere kant erg aandoenlijk. Ze heeft altijd tijd voor haar broertje en laat zich door hem ook regelmatig afleiden. Make-uppen is iets wat ze ook graag doet, waardoor andere taakjes (zoals de schooltas inpakken) vergeten worden en mama dat maar doet. Ze is ook pas 9 dus dat mag wel. Ze kan lief en lang spelen. Lego friends en topmodel zijn haar favorieten, maar ook de L.O.L. surprise is erg leuk. Ze is (net als mama) verslaafd aan ritual cosmetics en heeft hier al de nodige zakcentjes aan uit gegeven. Echt een kleine diva dus. Voor de carnaval heeft ze mij gevraagd haar kostuum te maken. Een boselfje, wat meer werk is dan ik in eerste instantie dacht. Ze wilt graag de kostuumwedstrijd winnen. Ik ben alleen bang dat ze enorm teleurgesteld zal zijn als het niet lukt. Aan mij zal het dan in ieder geval niet liggen (Zal wel anders over gedacht worden door mevrouw), ik doe mijn best.
Lieve kleine Linkie-binkie. Hij is nu acht maanden oud. Hij kruipt, staat, valt, heeft een tandje en slaapt nog steeds niet door. Met een beetje geluk is hij om 10 uur wakker voor een flesje. In een slechte nacht is hij rond half drie wakker omdat hij heeft gepoept en gaat dan lekker rondkruipen en brabbelen. Vaak (iedere nacht) nemen we hem maar mee naar ons bed en slaapt hij tussen ons in. Door de afstand die wij dan nemen hebben we zelf dan niet veel deken, Daar ligt hij namelijk op. Overdag begint hij nu een beetje in schema te komen. Hij wordt wakker (lekker knuffelend naast ons. Heerlijk!!!) en krijgt een bordje pap. Even spelen en dan een dutje van 1 tot 2 uurtjes. Dan een fruitpotje wat hij echt lekker vind (is had een paar dagen geleden geen potjes meer en prakte een peer met de staafmixer, omg, wat een drama was dat dan). In de middag een boterham en thee. Hij heeft zelfs zijn eigen baby pindakaas en baby thee, hoe grappig is dat?! Daarna nog een lekker dutje, waar hij toch wat meer moeite mee heeft, maar 2 uur slaapt. Hierna soms een flesje, voor het avondeten soms nog een klein dutje, groentehapje en rond half acht lekker pyjama aan en naar zijn bedje toe. Hij had wel een beetje last van zijn eerste tandje en wilde een week lang niet goed slapen overdag. Het gevolg hiervan was weer dat ik minder energie had, minder gedaan kreeg en ook minder vrolijk was. Gelukkig gaat het nu weer beter en weet ik waar het aan lag. Iets wat voor het volgende tandje ook meehelpt, het is dan meer te relativeren. Over het algemeen is het wel een lekker vrolijk manneke.
Yorick dan. Die is nog altijd mijn super lieve vriendje. Ik begin alweer wat op te warmen en leer dingen los te laten. Ik begin door te krijgen dat het niet zijn schuld is dat mijn zwangerschap zo zwaar was. Ook niet de baby trouwens, of ikzelf, dat gebeurd gewoon. Het was wel zwaarder doordat hij weg was, maar ook dat is niet zijn schuld. Ik begin het te leren. Ik begin steeds meer in te zien dat hij ook zijn eigen dingetjes nodig heeft. Dat hij zijn muziek wil luisteren in de avond en spelletjes op de playstation wil spelen en dat daar ook gewoon de mogelijkheid voor moet zijn. Tussen ons gaat het dan ook weer een stuk beter dan 8 maanden geleden. Slechter kon dan ook niet. Het komende half jaar gaat hij ook weer wat vaker naar scouting toe. Iets waar we samen overleg over hebben gehad. Ik heb er minder moeite mee, Link huilt niet meer iedere avond en ik heb geleerd dat hij dingen doet omdat hij ze leuk vind en niet omdat hij niet bij mij wilt zijn. Een les die ik veel eerder had moeten leren. Dankjewel medicijnen dat jullie mij dit mogelijk maken.
Als laatste dan mijzelf (want met de vissen gaat het altijd goed en daar hoeven we het niet over te hebben). Eigenlijk veel te veel om hier in een klein update-tje te gaan zetten. Ik ga beginnen als secretaris bij een scouting groep. Iets waar ik enorm veel zin in heb. Ik ben democratisch verkozen (met net genoeg stemmen) en mag gaan beginnen. Het is nog steeds niet mijn wekelijkse hobby, maar het komt in de buurt. Wat wel op de nominatielijst staat is toch het bijhouden van een zogenaamde bulletjournal. Iets wat echt super leuk is om te doen, en ik zal hier binnenkort een hele post aan toe wijden. Ik neem wel vaker de tijd voor mijzelf. De afspraakjes voor koffie te drinken met vriendinnen beginnen ook echt vorm aan te nemen. Even lekker het huis uit. Nu nog leren mij hier niet schuldig over te voelen. Ook stoppen met piekeren dat ik toch veel tegen stemmen had! Nergens voor nodig. En me druk maken met dingen die andere mensen doen. Wat maakt het uit dat een mevrouw de nooduitgang van een garage gebruikte terwijl de normale uitgang 5 meter verder lag, helemaal niks toch?! Nog veel werk dus voordat het helemaal gaat zoals het moet, maar we gaan door. Het begin is er, de eerste steen is beklommen, nu de rest van de 2738572154710745 voordat we op de top van die berg zijn. Maar die eerste neemt niemand ons meer af!
Beginnen bij Joni. Zij zit in de brugklas en had er in het begin wat moeite mee. Ze moest ineens huiswerk gaan maken en leren. Iets wat ze voorheen nooit hoefde te doen op de basisschool. Ook van de vrijheid moest ze even wennen. Zo zat ze opeens in de stad op een moment dat dit niet helemaal de bedoeling was. Je merkt wel dat ze pas 12 is. Zo wilde ze ook graag een vitamini, omdat ze zo schattig zijn en geeft ze haar geld uit aan schoolspulletjes en frutseltjes. De kamer is zoals bij een puber zich behoord, een enorme bende. Ik spoor haar aan op te ruimen en krijg terug te horen dat ik dan maar de deur dicht moet doen, dan heb ik er geen last van. Haar punten zijn uitmuntend. Wij zitten dan ook met het probleem dat mevrouw liever havo wil gaan doen vanwege vriendinnen en makkelijkheid, terwijl ze eigenlijk heel erg goed het vwo zou kunnen halen. Daar moeten we nog wat praatjes over houden.
Zoey...Zoey is Zoey zoals altijd. Wij hebben wat schema-tjes opgehangen zodat ze makkelijk kan zien wanneer ze welk huiswerk nodig heeft, ze kan afspreken en welke klusjes gedaan moeten worden. Zij kan zich hierin heel erg goed vinden. Op school doet ze het goed. Ze heeft vaak het gevoel genegeerd te worden door haar klasje, wat niet leuk is, maar de kinderen vinden haar echt leuk. Ze moet alleen wat meer van zichzelf laten zien in plaats van grapjes proberen te maken. Ze is aan het beginnend te puberen. Alles is een discussie en bij alles benadelen wij haar uiteraard. Wat op zich best moeilijk is, dit doen we namelijk ook al bij Joni. Ze vind het erg leuk op haar scoutinggroep bij de gidsen. Ze weet nu al dat ze mee op zomerkamp gaat en wilt graag meedoen aan de regionale scouting wedstrijden. Het enige probleem hierbij is, is dat dit tegelijk valt met haar verjaardag en Moederdag, dus ze weet het nog niet helemaal. Van mij hoeft ze niet perse thuis te blijven als ze liever iets leuks voor haarzelf gaat doen. Wat op zich grappig is, want als Yorick er niet zou zijn zou ik boos worden, maar goed.
Onze diva Lily. Ons lieve treuzelkontje. Doorwerken staat niet in haar woordenboek. Ze is zo snel afgeleid, aan de ene kant poepie vervelend en aan de andere kant erg aandoenlijk. Ze heeft altijd tijd voor haar broertje en laat zich door hem ook regelmatig afleiden. Make-uppen is iets wat ze ook graag doet, waardoor andere taakjes (zoals de schooltas inpakken) vergeten worden en mama dat maar doet. Ze is ook pas 9 dus dat mag wel. Ze kan lief en lang spelen. Lego friends en topmodel zijn haar favorieten, maar ook de L.O.L. surprise is erg leuk. Ze is (net als mama) verslaafd aan ritual cosmetics en heeft hier al de nodige zakcentjes aan uit gegeven. Echt een kleine diva dus. Voor de carnaval heeft ze mij gevraagd haar kostuum te maken. Een boselfje, wat meer werk is dan ik in eerste instantie dacht. Ze wilt graag de kostuumwedstrijd winnen. Ik ben alleen bang dat ze enorm teleurgesteld zal zijn als het niet lukt. Aan mij zal het dan in ieder geval niet liggen (Zal wel anders over gedacht worden door mevrouw), ik doe mijn best.
Lieve kleine Linkie-binkie. Hij is nu acht maanden oud. Hij kruipt, staat, valt, heeft een tandje en slaapt nog steeds niet door. Met een beetje geluk is hij om 10 uur wakker voor een flesje. In een slechte nacht is hij rond half drie wakker omdat hij heeft gepoept en gaat dan lekker rondkruipen en brabbelen. Vaak (iedere nacht) nemen we hem maar mee naar ons bed en slaapt hij tussen ons in. Door de afstand die wij dan nemen hebben we zelf dan niet veel deken, Daar ligt hij namelijk op. Overdag begint hij nu een beetje in schema te komen. Hij wordt wakker (lekker knuffelend naast ons. Heerlijk!!!) en krijgt een bordje pap. Even spelen en dan een dutje van 1 tot 2 uurtjes. Dan een fruitpotje wat hij echt lekker vind (is had een paar dagen geleden geen potjes meer en prakte een peer met de staafmixer, omg, wat een drama was dat dan). In de middag een boterham en thee. Hij heeft zelfs zijn eigen baby pindakaas en baby thee, hoe grappig is dat?! Daarna nog een lekker dutje, waar hij toch wat meer moeite mee heeft, maar 2 uur slaapt. Hierna soms een flesje, voor het avondeten soms nog een klein dutje, groentehapje en rond half acht lekker pyjama aan en naar zijn bedje toe. Hij had wel een beetje last van zijn eerste tandje en wilde een week lang niet goed slapen overdag. Het gevolg hiervan was weer dat ik minder energie had, minder gedaan kreeg en ook minder vrolijk was. Gelukkig gaat het nu weer beter en weet ik waar het aan lag. Iets wat voor het volgende tandje ook meehelpt, het is dan meer te relativeren. Over het algemeen is het wel een lekker vrolijk manneke.
Yorick dan. Die is nog altijd mijn super lieve vriendje. Ik begin alweer wat op te warmen en leer dingen los te laten. Ik begin door te krijgen dat het niet zijn schuld is dat mijn zwangerschap zo zwaar was. Ook niet de baby trouwens, of ikzelf, dat gebeurd gewoon. Het was wel zwaarder doordat hij weg was, maar ook dat is niet zijn schuld. Ik begin het te leren. Ik begin steeds meer in te zien dat hij ook zijn eigen dingetjes nodig heeft. Dat hij zijn muziek wil luisteren in de avond en spelletjes op de playstation wil spelen en dat daar ook gewoon de mogelijkheid voor moet zijn. Tussen ons gaat het dan ook weer een stuk beter dan 8 maanden geleden. Slechter kon dan ook niet. Het komende half jaar gaat hij ook weer wat vaker naar scouting toe. Iets waar we samen overleg over hebben gehad. Ik heb er minder moeite mee, Link huilt niet meer iedere avond en ik heb geleerd dat hij dingen doet omdat hij ze leuk vind en niet omdat hij niet bij mij wilt zijn. Een les die ik veel eerder had moeten leren. Dankjewel medicijnen dat jullie mij dit mogelijk maken.
Als laatste dan mijzelf (want met de vissen gaat het altijd goed en daar hoeven we het niet over te hebben). Eigenlijk veel te veel om hier in een klein update-tje te gaan zetten. Ik ga beginnen als secretaris bij een scouting groep. Iets waar ik enorm veel zin in heb. Ik ben democratisch verkozen (met net genoeg stemmen) en mag gaan beginnen. Het is nog steeds niet mijn wekelijkse hobby, maar het komt in de buurt. Wat wel op de nominatielijst staat is toch het bijhouden van een zogenaamde bulletjournal. Iets wat echt super leuk is om te doen, en ik zal hier binnenkort een hele post aan toe wijden. Ik neem wel vaker de tijd voor mijzelf. De afspraakjes voor koffie te drinken met vriendinnen beginnen ook echt vorm aan te nemen. Even lekker het huis uit. Nu nog leren mij hier niet schuldig over te voelen. Ook stoppen met piekeren dat ik toch veel tegen stemmen had! Nergens voor nodig. En me druk maken met dingen die andere mensen doen. Wat maakt het uit dat een mevrouw de nooduitgang van een garage gebruikte terwijl de normale uitgang 5 meter verder lag, helemaal niks toch?! Nog veel werk dus voordat het helemaal gaat zoals het moet, maar we gaan door. Het begin is er, de eerste steen is beklommen, nu de rest van de 2738572154710745 voordat we op de top van die berg zijn. Maar die eerste neemt niemand ons meer af!
Reacties
Een reactie posten