Lekker vakantie. Een tijd om tot bezinning te komen en uit te rusten. Ja leuk, behalve als drie kinderen hebt en studeert.
Eigenlijk heb ik het zelden zo druk als tijdens de vakantie. Iets wat eigenlijk heel krom is. Tegenwoordig maak ik wel ook tijd vrij. Nu heb ik tijd genoeg aangezien ik ziek thuis zit, maar dat was ooit anders. Als je studeert heb je inderdaad de vakanties vrij. Gezellig samen met je kinderen. Het enige probleem is, is dat dit ook je enige vrije tijd is. Je hebt geen vakantiedagen op school, of je stage. Dat is wat het zo lastig maakt.
Als je dingen wilt ondernemen, zoals naar de kapper gaan, gaat dat alleen in je vakantie. Ook vrij vragen voor de dokter is iets wat je eigenlijk niet echt kan doen en een MBO houd er wel rekening mee, maar als je kinderen ziek zijn kun je niet zomaar thuis blijven. Je hebt namelijk een aantal uren waar je aan moet voldoen.
Gelukkig heb ik kinderen die vaak in de vakantie ziek zijn. Is dat leuk? Nee natuurlijk niet. Heb ik ook niet altijd evenveel geduld voor moet ik zeggen, maar daar werken we momenteel aan.
Zo'n vakantie zit dus wel echt snel vol. Je spreekt een dag af met een vriendin, gaat naar de kapper, gaat naar je jaarlijkse controle bij de weet ik veel, tandarts bezoekje hier en een dierentuintje daar. Tussendoor probeer je het huis weer een beetje schoon te maken en dan is je vakantie alweer voorbij.
Het vervelendste was de mei vakantie. Daarbij had de basisschool vaak twee weekjes en ik er maar een. Je hebt een BSO zonder vakantiedagen natuurlijk (anders is het niet te betalen) en je kan op zoek gaan naar een oppas.
Er waren wel dagen. Die paar keer dat je lesuitval had en vroeg thuis was. Meestal was dat het moment om aan verslagen te werken, maar af en toe nam ik die paar uurtjes even voor mijzelf. Dan ging ik op de bank met een kop koffie en koekje en dan maar zappen. Natuurlijk heb je daar meteen spijt van op het moment dat je weer verder moet, want het had het allemaal zoveel makkelijker kunnen maken als je eventjes wat extra in huis had gedaan.
De zomervakantie was dan wel altijd leuk. Een midweekje weg naar center parcs. Wat eigenlijk ook veel stress opleverde, maar voor de kinderen wel heel leuk is. Van te voren alle was doen en alles inpakken. Daar niet goed kunnen slapen op een stenen matras met een papieren kussen. In het zwembad drie kinderen in de gaten houden en blauwe plekken krijgen in de wild waterbaan. Iedere ochtend door het park lopen en in de rij staan voor verse broodjes, in een winkel waar alles 3X zoveel kost. Of naar een all-you-can-eat restaurant gaan waar de kinderen zich voldouwen bij de chocolade fontein en jij in de avond een pakje rennies naar binnen duwt van alle vette hap. Tussendoor een paar keer gaan shoppen in een stad in de buurt of naar een bezienswaardigheid gaan waar ze honger hebben, het warm is, stinkt of gewoon weg saai is.
Maar nu klinkt het allemaal wel heel negatief. Dit is overigens wel een concreet beeld van een vakantie. Alleen mist het nog iets. De knuffels in het zwembad. Samen van de glijbaan gaan. Grapjes maken over het eten. Gezellig met je kinderen in de ochtend door het park om broodjes uit te zoeken. In de avond dat haardvuurtje aanmaken en dan gezellig een film kijken.
Zo is het ook standaard om iedere vakantie op vrijdagavond te beginnen met pizza en een film. Lekker samen lang opblijven en proberen een spelletje samen te doen.
Daarom zijn de woensdag middagen zo belangrijk tegenwoordig. Ik heb nooit woensdagmiddagen gehad met mijn kinderen. Of in ieder geval de afgelopen 7 jaar niet. Nu proberen we iedere woensdag iets leuks te doen. Iets te bakken en een film samen te kijken. Quality time.
Want de kinderen herinneren zich later niet die was die je een minuut na aankomst al ging aanzetten, of het feit dat je haren stug waren omdat je geen tijd had om naar de kapper te gaan. Die herinneren zich het plezier dat ze hadden toen ze je nat spetterde of hoe vies dat gebak was dat je geprobeerd had en hoe je daarbij gelachen hebt.
En daar doen we het voor toch?
Eigenlijk heb ik het zelden zo druk als tijdens de vakantie. Iets wat eigenlijk heel krom is. Tegenwoordig maak ik wel ook tijd vrij. Nu heb ik tijd genoeg aangezien ik ziek thuis zit, maar dat was ooit anders. Als je studeert heb je inderdaad de vakanties vrij. Gezellig samen met je kinderen. Het enige probleem is, is dat dit ook je enige vrije tijd is. Je hebt geen vakantiedagen op school, of je stage. Dat is wat het zo lastig maakt.
Als je dingen wilt ondernemen, zoals naar de kapper gaan, gaat dat alleen in je vakantie. Ook vrij vragen voor de dokter is iets wat je eigenlijk niet echt kan doen en een MBO houd er wel rekening mee, maar als je kinderen ziek zijn kun je niet zomaar thuis blijven. Je hebt namelijk een aantal uren waar je aan moet voldoen.
Gelukkig heb ik kinderen die vaak in de vakantie ziek zijn. Is dat leuk? Nee natuurlijk niet. Heb ik ook niet altijd evenveel geduld voor moet ik zeggen, maar daar werken we momenteel aan.
Zo'n vakantie zit dus wel echt snel vol. Je spreekt een dag af met een vriendin, gaat naar de kapper, gaat naar je jaarlijkse controle bij de weet ik veel, tandarts bezoekje hier en een dierentuintje daar. Tussendoor probeer je het huis weer een beetje schoon te maken en dan is je vakantie alweer voorbij.
Het vervelendste was de mei vakantie. Daarbij had de basisschool vaak twee weekjes en ik er maar een. Je hebt een BSO zonder vakantiedagen natuurlijk (anders is het niet te betalen) en je kan op zoek gaan naar een oppas.
Er waren wel dagen. Die paar keer dat je lesuitval had en vroeg thuis was. Meestal was dat het moment om aan verslagen te werken, maar af en toe nam ik die paar uurtjes even voor mijzelf. Dan ging ik op de bank met een kop koffie en koekje en dan maar zappen. Natuurlijk heb je daar meteen spijt van op het moment dat je weer verder moet, want het had het allemaal zoveel makkelijker kunnen maken als je eventjes wat extra in huis had gedaan.
De zomervakantie was dan wel altijd leuk. Een midweekje weg naar center parcs. Wat eigenlijk ook veel stress opleverde, maar voor de kinderen wel heel leuk is. Van te voren alle was doen en alles inpakken. Daar niet goed kunnen slapen op een stenen matras met een papieren kussen. In het zwembad drie kinderen in de gaten houden en blauwe plekken krijgen in de wild waterbaan. Iedere ochtend door het park lopen en in de rij staan voor verse broodjes, in een winkel waar alles 3X zoveel kost. Of naar een all-you-can-eat restaurant gaan waar de kinderen zich voldouwen bij de chocolade fontein en jij in de avond een pakje rennies naar binnen duwt van alle vette hap. Tussendoor een paar keer gaan shoppen in een stad in de buurt of naar een bezienswaardigheid gaan waar ze honger hebben, het warm is, stinkt of gewoon weg saai is.
Maar nu klinkt het allemaal wel heel negatief. Dit is overigens wel een concreet beeld van een vakantie. Alleen mist het nog iets. De knuffels in het zwembad. Samen van de glijbaan gaan. Grapjes maken over het eten. Gezellig met je kinderen in de ochtend door het park om broodjes uit te zoeken. In de avond dat haardvuurtje aanmaken en dan gezellig een film kijken.
Zo is het ook standaard om iedere vakantie op vrijdagavond te beginnen met pizza en een film. Lekker samen lang opblijven en proberen een spelletje samen te doen.
Daarom zijn de woensdag middagen zo belangrijk tegenwoordig. Ik heb nooit woensdagmiddagen gehad met mijn kinderen. Of in ieder geval de afgelopen 7 jaar niet. Nu proberen we iedere woensdag iets leuks te doen. Iets te bakken en een film samen te kijken. Quality time.
Want de kinderen herinneren zich later niet die was die je een minuut na aankomst al ging aanzetten, of het feit dat je haren stug waren omdat je geen tijd had om naar de kapper te gaan. Die herinneren zich het plezier dat ze hadden toen ze je nat spetterde of hoe vies dat gebak was dat je geprobeerd had en hoe je daarbij gelachen hebt.
En daar doen we het voor toch?
Reacties
Een reactie posten