Mensen ik ben moe. Echt moe. Baby's zijn zo leuk en zo schattig, maar dat slaapgebrek is een beetje killing. Gelukkig heb ik een lief vriendje die vaak in de nacht op staat. Dan word ik echter ook eventjes wakker en dan duurt het even voor ik weer in slaap ben gevallen. Gebroken nachten zijn gewoon echt stom.
Want iedere ouder herkent het wel. Je legt je baby lekker in bed. Van te voren misschien een badje en dan een lekker flesje. Je dimt het licht al, snuggled lekker on een dekentje zodat hij lekker soezerig wordt en knuffelt nog eventjes. Dan gaat hij zachtjes in zijn bedje. Zijn hoofdje wiebeld nog een beetje naar links en rechts terwijl je het dekentje zachtjes over hem heen legt en onder het matrasje stopt. Het is inmiddels al laat en hij krijgt nog een zacht kusje op zijn hoofdje. Je sluipt de kamer uit, maakt het licht uit en sluit de deur. Je maakt jezelf klaar om naar bed te gaan, gaat lekker liggen, trekt de deken over je heen en legt je hoofd op je kussen. Even nog controleren of de babyphone wel aan staat, want het is zo stil daar op dat kamertje. Die staat aan, volume open, je hoofd gaat neer, je ogen gaan dicht en dan begint het feest. Alsof ze het aanvoelen...
Joni was zo'n baby die dat haarfijn aanvoelde. Joni sliep door bij 4 of 5 maanden ongeveer. Je hoort wel eens dat baby's een omgedraaid dag-nacht ritme kunnen hebben. Nou mevrouw werd wakker om 10 uur in de avond en om 6 uur in de ochtend ging ze slapen. Dan kon ik ook eventjes slaap pakken tot 10 uur. En dat de eerste drie maanden. Ik was een zombie. Ik wist op een gegeven moment niet meer of ik nu een flesje had gemaakt of had gedroomd. Ze huilde ook bijna de hele tijd, tenzij ze vast gehouden werd. Ik heb haar wel eens in het wipstoeltje gezet naast de bank, ik op de bank liggen en maar wiegen met dat ding. Als ik dan in slaap viel begon ze niet lang daarna te huilen en hield op als ik het weer wiegde met mijn hand. Dit was op dat moment de veiligste plek om haar in slaap te laten vallen. Ik was zo moe dat ik bang was haar te laten vallen, of op haar te liggen in bed.
Ik was bij Joni zelfs zo moe dat ik vaker dan eens in slaap ben gevallen onder de douche. Ik schrok dan wakker met mijn hoofd leunend tegen de muur. Ik wist vaak ook niet of ik mijn haren al had gewassen of niet. En dan maar afvragen waarom je zo vaak shampoo moet kopen.
Zoey had een beetje hetzelfde. Zij huilde ook veel in de nacht, en overdag en tussendoor ook nog eventjes. Ze had een reflux, arm arm kindje. Bij ieder flesje rustig drinken, 5 stops voor boertjes, speciale voeding en dan nog stikte ze vaak in haar boertjes en kwam de hele fles weer terug. Daar heb ik ook vaak hele nachten mee rondgelopen. Bij Zoey zat ik vaak in de nacht in een stoel en keek dan het middernacht nieuws. In Amerika heb je dat dus. Ik weet nog dat toen de hele affaire was van Warren Jeffs en wat hij allemaal uitspookte op zijn ranch. Ik volgde dat een beetje, omdat ik vooral zo gechoqueerd was door was er allemaal kon gebeuren.
Zoey hield mij dus vooral bezig met de was. Gelukkig had ze veel kleertjes. Op een gegeven moment had ik het ook wel door wanneer het eraan kwam en kreeg ze haar fles in het bijzijn van de wasbak in de keuken. Dat scheelde in ieder geval weer iets. Het ergste wat ik ooit heb gedaan door vermoeidheid bij Zoey was dat ik haar riempjes van haar maxi-cosi ben vergeten vast te maken. Wat voelde ik mij een slechte moeder. Gelukkig was er toen niets gebeurd, maar ik zie de facebook reacties al voorbij komen hoe dat andere mensen nooit zou gebeuren. (Ik ben haar, of nou ja zij mij, ook al eens in plopsaland kwijt geraakt, dus van Zoey zou ik de perfecte moeder medaille wel nooit krijgen).
Lily huilde eigenlijk in de nacht. Zij was zo'n lieve baby. Ok, alle baby's zijn lief, maar als je al 3 maanden niet langer dan 3-4 uur hebt geslapen worden ze toch minder schattig. Lily was wel wakker in het begin. Dan keek ze naar een lampje. Dat vond ze leuk. Het was een roze lampje en het schijnsel maakte haar rustig. Als ze dan honger had begon ze een beetje te mopperen. Dan nam ik haar mee naar beneden, legde haar in haar box en maakte haar flesje. Ik was gewend van Zoey en Joni dat als ze eenmaal begonnen met honger hebben dit ook niet meer stopte. Lily was anders. Ik legde haar in haar box en ze was stil. Ze lag dan rustig te wachten op haar flesje en dronk dit netjes op en ging toen weer verder slapen. Ideale baby.
Allen, tja, je moet toch op staan he. Bij Lily moest ik mijzelf altijd dwingen wakker te blijven tijdens een flesje. Documentaire na documentaire heb ik half slapend gezien. Waarschijnlijk heb ik daar al die stomme feitjes van die ik te pas en te onpas eruit gooi.
Nu hebben we Link. Link sliep al door toen hij 7 weken oud was. Ja, echt. Nu hij dat een paar weekjes heeft uitgeprobeerd heeft hij besloten dat het toch niets voor hem is. Hij slaapt onrustig en wordt vaak wakker voor zijn speentje. Die doen wij dan omstebeurt weer even terug in zijn mondje, geven hem een tutdoekje om mee te knuffelen en dan slaapt hij weer verder. Tot hij na een half uur weer hetzelfde gaat doen. Dit doet hij nu zo'n 5 tot 8 keer per nacht. De laatste paar dagen wil hij zelfs een flesje in de nacht.
Ook overdag slaapt hij erg onrustig. Als je ooit hoort mama slaapt als de baby slaapt....De baby slaapt nooit. Haha, nee dat valt wel mee. Maar hij slaapt aanzienlijk minder dan zijn leeftijdsgenootjes. Het is maar goed dat ik Yorick heb. Met mijn PPD is het soms lastig om geduldig te blijven. Gisteren heb ik Yorick maar eerder naar huis laten komen. Ik trok het niet meer. Iedere tien minuten werd meneertje wakker en bleef onrustig. Hij is moe, maar te eigenwijs om lekker te gaan slapen.
Het is ook vervelend af en toe. Hij slaapt, je gaat eten, hij word wakker. Of als je gaat bloggen, of douchen, of slapen, of wat dan ook. Alsof ze het aanvoelen. Dan komt er even een diepe zucht en dan gaan we weer door met meneertje. Op zo'n moment bij die diepe zucht denk ik wel eens, maar je lag te slapen....
Ach ja, gelukkig hebben we Netflix voor de nacht entertainment, of nog maar eens een documentaire over neushoorns in de dierentuin kijken, die hebben we nog nooit echt gezien....of we waren zo moe dat we het weer vergeten zijn.....
* Deze blog was bewerkt op dinsdag 2 november na publicatie. Ik was zo moe dat ik dingen uit mijn opzet vergeten was.
Want iedere ouder herkent het wel. Je legt je baby lekker in bed. Van te voren misschien een badje en dan een lekker flesje. Je dimt het licht al, snuggled lekker on een dekentje zodat hij lekker soezerig wordt en knuffelt nog eventjes. Dan gaat hij zachtjes in zijn bedje. Zijn hoofdje wiebeld nog een beetje naar links en rechts terwijl je het dekentje zachtjes over hem heen legt en onder het matrasje stopt. Het is inmiddels al laat en hij krijgt nog een zacht kusje op zijn hoofdje. Je sluipt de kamer uit, maakt het licht uit en sluit de deur. Je maakt jezelf klaar om naar bed te gaan, gaat lekker liggen, trekt de deken over je heen en legt je hoofd op je kussen. Even nog controleren of de babyphone wel aan staat, want het is zo stil daar op dat kamertje. Die staat aan, volume open, je hoofd gaat neer, je ogen gaan dicht en dan begint het feest. Alsof ze het aanvoelen...
Joni was zo'n baby die dat haarfijn aanvoelde. Joni sliep door bij 4 of 5 maanden ongeveer. Je hoort wel eens dat baby's een omgedraaid dag-nacht ritme kunnen hebben. Nou mevrouw werd wakker om 10 uur in de avond en om 6 uur in de ochtend ging ze slapen. Dan kon ik ook eventjes slaap pakken tot 10 uur. En dat de eerste drie maanden. Ik was een zombie. Ik wist op een gegeven moment niet meer of ik nu een flesje had gemaakt of had gedroomd. Ze huilde ook bijna de hele tijd, tenzij ze vast gehouden werd. Ik heb haar wel eens in het wipstoeltje gezet naast de bank, ik op de bank liggen en maar wiegen met dat ding. Als ik dan in slaap viel begon ze niet lang daarna te huilen en hield op als ik het weer wiegde met mijn hand. Dit was op dat moment de veiligste plek om haar in slaap te laten vallen. Ik was zo moe dat ik bang was haar te laten vallen, of op haar te liggen in bed.
Ik was bij Joni zelfs zo moe dat ik vaker dan eens in slaap ben gevallen onder de douche. Ik schrok dan wakker met mijn hoofd leunend tegen de muur. Ik wist vaak ook niet of ik mijn haren al had gewassen of niet. En dan maar afvragen waarom je zo vaak shampoo moet kopen.
Zoey had een beetje hetzelfde. Zij huilde ook veel in de nacht, en overdag en tussendoor ook nog eventjes. Ze had een reflux, arm arm kindje. Bij ieder flesje rustig drinken, 5 stops voor boertjes, speciale voeding en dan nog stikte ze vaak in haar boertjes en kwam de hele fles weer terug. Daar heb ik ook vaak hele nachten mee rondgelopen. Bij Zoey zat ik vaak in de nacht in een stoel en keek dan het middernacht nieuws. In Amerika heb je dat dus. Ik weet nog dat toen de hele affaire was van Warren Jeffs en wat hij allemaal uitspookte op zijn ranch. Ik volgde dat een beetje, omdat ik vooral zo gechoqueerd was door was er allemaal kon gebeuren.
Zoey hield mij dus vooral bezig met de was. Gelukkig had ze veel kleertjes. Op een gegeven moment had ik het ook wel door wanneer het eraan kwam en kreeg ze haar fles in het bijzijn van de wasbak in de keuken. Dat scheelde in ieder geval weer iets. Het ergste wat ik ooit heb gedaan door vermoeidheid bij Zoey was dat ik haar riempjes van haar maxi-cosi ben vergeten vast te maken. Wat voelde ik mij een slechte moeder. Gelukkig was er toen niets gebeurd, maar ik zie de facebook reacties al voorbij komen hoe dat andere mensen nooit zou gebeuren. (Ik ben haar, of nou ja zij mij, ook al eens in plopsaland kwijt geraakt, dus van Zoey zou ik de perfecte moeder medaille wel nooit krijgen).
Lily huilde eigenlijk in de nacht. Zij was zo'n lieve baby. Ok, alle baby's zijn lief, maar als je al 3 maanden niet langer dan 3-4 uur hebt geslapen worden ze toch minder schattig. Lily was wel wakker in het begin. Dan keek ze naar een lampje. Dat vond ze leuk. Het was een roze lampje en het schijnsel maakte haar rustig. Als ze dan honger had begon ze een beetje te mopperen. Dan nam ik haar mee naar beneden, legde haar in haar box en maakte haar flesje. Ik was gewend van Zoey en Joni dat als ze eenmaal begonnen met honger hebben dit ook niet meer stopte. Lily was anders. Ik legde haar in haar box en ze was stil. Ze lag dan rustig te wachten op haar flesje en dronk dit netjes op en ging toen weer verder slapen. Ideale baby.
Allen, tja, je moet toch op staan he. Bij Lily moest ik mijzelf altijd dwingen wakker te blijven tijdens een flesje. Documentaire na documentaire heb ik half slapend gezien. Waarschijnlijk heb ik daar al die stomme feitjes van die ik te pas en te onpas eruit gooi.
Nu hebben we Link. Link sliep al door toen hij 7 weken oud was. Ja, echt. Nu hij dat een paar weekjes heeft uitgeprobeerd heeft hij besloten dat het toch niets voor hem is. Hij slaapt onrustig en wordt vaak wakker voor zijn speentje. Die doen wij dan omstebeurt weer even terug in zijn mondje, geven hem een tutdoekje om mee te knuffelen en dan slaapt hij weer verder. Tot hij na een half uur weer hetzelfde gaat doen. Dit doet hij nu zo'n 5 tot 8 keer per nacht. De laatste paar dagen wil hij zelfs een flesje in de nacht.
Ook overdag slaapt hij erg onrustig. Als je ooit hoort mama slaapt als de baby slaapt....De baby slaapt nooit. Haha, nee dat valt wel mee. Maar hij slaapt aanzienlijk minder dan zijn leeftijdsgenootjes. Het is maar goed dat ik Yorick heb. Met mijn PPD is het soms lastig om geduldig te blijven. Gisteren heb ik Yorick maar eerder naar huis laten komen. Ik trok het niet meer. Iedere tien minuten werd meneertje wakker en bleef onrustig. Hij is moe, maar te eigenwijs om lekker te gaan slapen.
Het is ook vervelend af en toe. Hij slaapt, je gaat eten, hij word wakker. Of als je gaat bloggen, of douchen, of slapen, of wat dan ook. Alsof ze het aanvoelen. Dan komt er even een diepe zucht en dan gaan we weer door met meneertje. Op zo'n moment bij die diepe zucht denk ik wel eens, maar je lag te slapen....
Ach ja, gelukkig hebben we Netflix voor de nacht entertainment, of nog maar eens een documentaire over neushoorns in de dierentuin kijken, die hebben we nog nooit echt gezien....of we waren zo moe dat we het weer vergeten zijn.....
* Deze blog was bewerkt op dinsdag 2 november na publicatie. Ik was zo moe dat ik dingen uit mijn opzet vergeten was.
Reacties
Een reactie posten