De papa's

Hoe moet ik hiermee beginnen? De meest gestelde vraag in mijn leven (naast hoe gaat het en wat heb je gedaan /wat ga je eten vanavond? Thanks mam) is de vraag over de papa's.
Het is nogal duidelijk te zien dat mijn kinderen verschillen. Joni is blond, Zoey is getint, Lily ziet er aziatisch uit en Link is weer een blondje.
Het is dan dus ook een nogal standaard vraag of ze allemaal van dezelfde papa zijn. Soms draaien mensen erom heen en geven commentaar over hoe bruin zoey en lily zijn of dat ze niet veel op elkaar lijken, andere keren vragen mensen het voluit. Dan krijg je wel een of ander zelfspot grapje dat ze nieuwsgierig zijn en dat wuif ik dan weg. Meestal denk ik er eerlijk gezegd ook niet over na. Soms wel, dan krijg je de afkeurende blik.
Hetzelfde met mijn leeftijd trouwens, maar dat is een heel ander verhaal.
Dus tja wat moet ik zeggen? Ik schaam mij niet. Ik ben niet met jan en alleman het bed in gedoken. In tegenstelling juist. Il woonde samen toen ik zwanger raakte van Joni. Helaas vanwege andere inzichten over hoe we ons leven wilden uitzien zijn wij uit elkaar gegaan. (Het hele verhaal heeft twee kanten en uit respect ga ik dit hier niet uitleggen, hoeft ook niet gevraagd te worden) Joni was, zoals in een eerder blog al uitgelegd, niet gepland. Zij was echter wel heel erg geliefd.
Hierna leerde ik Zoey's vader kennen. Hij woont in Amerika, hebben wij ook gewoond. Wij waren zelfs getrouwd. 2,5 jaar lang en ja Zoey is daar geboren. Nee ze heeft er geen contact meer mee. Ik was zwanger van Lily toen ik terug kwam naar Nederland. Zij is officieel helemaal van mij. Is trouwens ook wel leuk, om een kindje helemaal van jezelf te hebben.
Na een aantal jaren kwam ik terug in contact met Yorick. Wij hadden tien jaar daarvoor samen op het MBO gezeten en stiekem vonden wij elkaar toen al leuk. Na bijna vijf jaar samen waarvan 2 jaar samenwonend hebben wij onze liefde bezegeld met een liefdesbaby.
Dus tja, eigenlijk nog niet veel uitgelegd. Beetje informatie om de gemoederen te sussen zonder veel diepgang.
Om heel eerlijk te zijn zitten sommige wonden te diep. Ik zal het vast ooit moeten verwerken, en dit is best een goede plek omdat te doen. Nu nog niet. Ooit.
Eigenlijk had mijn punt willen zijn dat je soms geluk hebt in de liefde en soms niet. In mijn geval tweemaal niet en eenmaal wel.
Hoe dan ook, ik heb er in alle drie de gevallen iets mooiers voor terug gekregen.